chaco

Vorig weekend organiseerde afs zijn laatste reis. Deze keer met bestemming: chaco. Dit naar aanleiding van 12 juni, de dag waarop men "paz del chaco" (vrede van de chaco) herdenkt.

De chaco is droog land dat een beetje meer dan de helft van Paraguay in beslag neemt. Vermits het droge klimaat en de moeilijk te bewerken grond (maar petroleumrijk) woont hier slechts een klein percentage van de bevolking. Vele paraguayanen moesten lachen toen ik zei dat ik op reis ging naar de chaco, want daar is niets te zien... Maar zelf vond ik dat ik deze kans om meer van hun land te zien niet mocht missen. Ik kan ze trouwens niet helemaal gelijk geven, ons programma was goedgevuld. En niet enkel met het kijken naar stof.

Zaterdagochtend kwamen we aan in Loma Plata en kregen we een video te zien over de mennonieten die hier wonen. Deze zijn afkomstig uit Canada, Rusland en Duitsland, delen hetzelfde geloof - waarvoor ze gevlucht zijn uit hun moederland - hebben duitse wortels en spreken spaans maar onder hun is duits de voertaal. Ze leven in een gesloten gemeenschap waar niet zomaar iedereen lid van kan worden. Hun levenstijl deed mij echt heel erg denken aan de europese. In tegenstelling tot de rest van Paraguay hebben zij sociale zekerheid en passen zij een socialistisch systeem toe.

Daarna gingen we naar Filadelfia, de hoofdstad van de chaco en Neuland. Het typische "chacouitzicht" tijdens de busreis:

Als laatste activiteit voor zaterdag bezochten we Fortín Boquerón, hier vond la batalla de Boquerón tijdens la guerra del chaco (1932-35, paraguay-bolivië) plaats. We zagen een houten bunker en een boliviaans kerkhof, kuierden rond en genoten van de flora met zijn cactussen en palos borrachos - boomsoort die lijkt op een bierflesje.

Zaterdag was eigenlijk een heel vermoeiende dag wegens slaaptekort van vrijdagnacht en ook deze nacht bleven we op tot in de late/terug vroege uurtjes. Zondag stond er dus maar één activiteit op het programma: bezoek aan een indianenkolonie.

De indianen zagen er in't algemeen uit zoals ik had verwacht: pikzwarte haren, donkere huidskleur, fleurige kleren door toeristen geschonken (oef, weer een paar kilo minder in mijn koffer), een paar zonder tanden,... We bezochten de school en heb wat door de "straten" gewandeld en ik moet zeggen dat het toch wel een primitieve bedoening was: zandspeelplaats, houten hekken, buitenwc,... Ik vond het echt hard om daar als toerist (= rijk) door te wandelen en de indianen aan te staren als buitenaardse wezens. Het ergste was de fotos die ik wou trekken. Ik voelde mij zo ontzettend slecht.

Gedurende dit jaar wou ik zo vaak van schoquerende beelden een foto maken: een vrouw die vuilniszakken leeghaalt, een man met verlamde benen en uit noodzaak op handen en knieën loopt, kindjes die zakjes drugs snuiven, op straat slapende mensen, bedelaars op elke bus,... Zo graag zou ik alle belgen willen duidelijk maken dat wij zoveel geluk hebben om in europa te wonen. Om in een land te leven waar rechtvaardigheid heerst, waar iedereen een kans krijgt, waar elke mens recht heeft op een toekomst. En toch lijken wij het niet te begrijpen en zagen we en klagen we. Maar voor men van de wereld een betere plek kan maken, moet iedereen met zichzelf beginnen. Dus mama en papa, wijs mij maar eens goed op de vinger als ik weeral eens zaag en alles en iedereen haat. Deal?

Besote, kim.