ciudad del este - watervallen

Twee weken geleden is de belgische mama van Griet - een afsvriendin die in België in mijn comité zat - haar dochter in Paraguay komen bezoeken en heeft gedurende twee weken met haar het land verkend. Net zoals iedere goede toerist verbleef ze een weekend in Ciudad del este om van daaruit een dag naar Brazilië te gaan om de enorme watervallen te bezichtigen. Vermits het voor mij ook vakantie was - paasvakantie, duurt hier helaas maar 5 dagen met weekend inbegrepen - zagen Isabella, een duitse afsvriendin en ik de kans om dit reisje ook mee te pikken. Mijn leven is hier echt tof maar ik had toch wel nood aan een paar dagen weg uit Asuncion en de dagelijkse sleur van school, vrijwilligerswerk en afspreken met vriendinnen.

Na een busrit van 6 uur kwamen we om 5 uur ´s ochtends aan in Ciudad del este. Eerst hebben we een hotel gezocht - uiteindelijk was het de naam hotel niet waardig: kevers in de badkamer, rommel in de gang, geen wcpapier of lakens in de kamer,... - om nog een paar uur te slapen, er stonden die dag nl. twee belangerijke bezienswaardigheden op het programma: Itaipu en Salto del Rio Monday.

Itaipu is de grootste hydro-elektrische centrale in de wereld gelocaliseerd aan de grens tussen Brazilië en Paraguay (binacional Itaipu) en heeft een capaciteit van 12600MW. Zijn turbines produceren 25% van de gebruikte energie in Brazilië en 95% van de gebruikte energie in Paraguay. Het was inderdaad echt enorm maar toch niet echt mijn ding, allemaal veel te technisch en teveel cijfers die onmogelijk te onthouden leken.

Wat mij beter beviel was ons bezoek aan de kleine paraguayaanse watervallen. De tocht naar de Salto del Rio Monday was echt prachtig. Vermits het net geregend had, stond alles fris en kon je de natuur ruiken. Af en toe kwam het zonnetje eens piepen, een heel andere ervaring dan de normale uitputtende hitte. De weg bestond uit kasseien en er was geen levende ziel te bekennen, enorm rustgevend. Toen we in alle stilte op een bepaald moment de watervallen hoorden, was ik helemaal in een euforische stemming. Die bleef aanhouden tot en met we de watervallen verlaten hadden en we ergens in een klein winkeltje frisdank gingen drinken.

Al snel was het zondag en tijd voor het grote werk: de watervallen van Foz-Iguazu, zowel aan brazliaanse als argentijnse kant te zien (wij stonden in Brazilië). De watervallen bestaan uit twee delen: eerst zie je de "kleintjes" en helemaal op het einde word je naar de grote geleid. Veel veel veel water, veel vlinders en veel geluid van het neerstortende water met daartussen en paar huppelende intercambios. Maar het beste moest nog komen. Op aandringen van Griet deden we een jungle-tour. Eerst reden we langzaam door de jungle om te genieten van de natuur en daarna was het tijd voor actie: de boottocht. Met een rubberboot bestreden we de woeste wateren. Onze "chauffeur" was van zo'n avontuurlijke aard dat hij besloot om met ons in een waterval(letje) te gaan. Ik kan je verzekeren: véél beter dan Sun Park! Moe maar voldaan keerden we terug naar ons smerig hotel.

The morning after besloten we om het rustig te houden en wat te winkelen. En jawel, na acht maanden en ver weg van Asuncion heeft Kim sandalen gevonden zonder hak en zonder zool van min. vier centimeter (de modetrend!). Maandag om 16.00 uur zaten we weer op de bus terug naar huis en bleven we met de mooie herinnering achter.

Net zoals de voorbije acht maanden al een mooie herinnering zijn.

Tot snel, kim