Paraguari - feestdagen

30 december ben ik met mijn ouders, jongste zus Pamela en vriendin Eva naar Paraguari, een dorp in Paraguay geweest. Mijn ouders bleken daar een huis te hebben dat ze aan vrienden verhuren. Voor de "oorsprong" van dit huis moeten we enkele jaren teruggaan in het verleden. Toen wou mijn papa zich verdiepen in landbouwkunde. Samen met zijn vriend had hij een project opgestart waaruit zou resulteren dat ze in Paraguari aan lanbouw zouden doen. Alles liep goed tot zijn vriend stierf. Het project faalde en mijn papa bleef over met een huis. Dit moest hij wel verhuren vermits hij er zelf niet vaak genoeg kon zijn om diefstal te verkomen - in tijdelijk leegstaande huizen wordt werkelijk alles leeggeroofd: kabels, ramen, ventilator, baksteen.

Op weg naar Paraguari (een autorit die twee uur duurde en die vooral overheerst werd door de kleur groen) zijn we gestopt bij een kraampje om honingkoekjes te eten - deze kraampjes waren veelvudig op de pechstrook aanwezig en mensen verdienen hier echt hun boterham mee, één pakje met negen honingkoekjes kost één mil (6,8 mil is 1 euro)... Ook zijn we gestopt om te kijken hoe bezemstelen gemaakt werden. Dit was in een stalletje in the middle of nowhere. Stro werd gedroogd, ingebonden, aan elkaar genaaid en nadien aan de stok geweven. Een proces van enkele minuten dus (buiten het stro drogen, maar met dit klimaat is dat ook zo gebeurd). Natuurlijk bestond het middageten uit empanadas, achja het is eens iets anders dan rijst...

Eindelijk kwamen we aan in Paraguari. Mijn ouders hebben echt een prachtig stuk land! Niets anders te bekennen dan weide weide een huisje weide koeien weide. Het was echt een idyllische plek, perfect om te ontstressen - in geval dit nodig zou zijn (?!). Zo´n klein gezellig huis met enkel het hoofdnoodzakelijk: bed, koelkast, tafel. ´s Ochtends de ramen openzwaaien, de bloemengeur opsnuiven en enkel de vogeltjes, je kippen en konijnen begroeten. Ik kreeg echt een "bokrijkgevoel". Later heb ik toegekeken hoe de eigenaar twee albinokonijnen heeft geslacht, die de volgende dag op het menu stonden. Zelf ben ik een vachtje rijker.

Op de terugweg zijn we nog even bij een rivier gestopt om met onze voeten in ´t water te plonsen en om meer honingkoekjes te kopen. Ook zijn we een kerk die helemaal uit hout gemaakt is gaan bezoeken. Er was net een trouw. De bruid was ruw geschat zeven maanden zwanger en in ´t wit. Dit vond mijn papa niet kunnen...

Voor de rest zijn nieuwjaar en kerstmis gepasseerd. Heel verschillend dan in België was het niet. Er waren wel geen kerstmarkten, noch glühwein en ook de sneeuw was niet aanwezig. In plaats van vuurwerk vele bommetjes die geen mooie effecten hadden maar enkel lawaai veroorzaakten. Ook werden gasten hier pas om tien uur ´s avonds gevraagd en begonnen we met eten rond elf uur half twaalf. Ik miste België en mijn familie en vrienden wel maar de pakketjes en kaartjes konden de traantjes toch min of meer tegenhouden. Ook mijn familie en vrienden hier hebben mij leuke feestdagen bezorgd.

Sieso, ik ga me klaarmaken om naar het afscheidsfeestje van een vriendin te gaan.

Chau, kim