veranderingen

Hola,

het is weer eens een tijd geleden dat ik nog een bericht heb achtergelaten en ondertussen is er weeral één en ander veranderd, zowel op school- als op familiegebied.

Aan de andere kant van de evenaar komt de zomervakantie eraan. Voor mijn klasgenoten kunnen genieten (of vloeken) van (op) de zon hebben zij - wat in België bekent staat als één van de stresserendste periodes in een studentenleven - de examens. Hier wordt daar echter niet zo zwaar aan getild en gaat het leven zijn gewone gang. Even gaan shoppen, een duik in het zwembad of uitgaan, het kan allemaal. Als ze niet slagen, krijgen ze nog een herkansing in december en februari of het kan ook zijn (uitgezonderd laatstejaars) dat je het jaar niet moet overdoen maar tijdelijk moet gaan werken. Ook wordt hier meer belang gehecht aan het voorlaatste jaar, het laatste jaar is eerder een "uitboljaar".

Dit jaar heb ik geluk en ontsnap ik er dus aan. Momenteel doe ik vrijwilligerswerk in Casa cuna (casa = huis, cuna = wieg). In de vestiging waar ik werk - er bestaan 3 - zijn er ongeveer 65 kindjes tussen de 2 à 5 jaar. Dit zijn arme kinderen. Casa cuna is open van 6.00 tot 18.00 en geeft dus aan de mama een kans om te gaan werken terwijl wij voor hun kinderen zorgen. Maandelijks betalen de ouders een symbolische som van 21000 guaraní (dit is ongeveer 3 euro). Er zijn 2 groepen: één met kinderen van 2 à 3 jaar en één met kinderen van 4 à 5 jaar. Meestal sta ik bij de jongsten omdat daar de meeste hulp bij nodig is. Mijn werk bestaat uit spelen met de kindjes, ze eten geven en in slaap krijgen door op hun rug of buik te kloppen. Ik mag zelf mijn uurrooster kiezen ga dus in de voormiddag zodat ik in de namiddag Asunción kan verkennen.

Zoals ik in de intro al zei, is er zowel op school- als op familiegebied één en ander veranderd. Ik verblijf namelijk niet meer bij de familie Arce. Mijn ouders hebben een bedrijf en waren bijgevolg bijna nooit thuis - en als ze thuis waren zaten ze met gesloten deuren op hun slaapkamer. Zoals iedereen wel weet ben ik een familiemens (hoewel ik ook mijn vrijdheid nodig heb) en kan/wil ik zo geen 11 maanden leven. Mijn familie begreep mijn wens om te veranderen en nu ben ik gelukkig nog steeds bij hen welkom. Hopelijk kom ik in een goede familie terecht maar ik zal nog even geduld moeten hebben heeft afs mij gezegd. In tussentijd zit ik bij een tijdelijk gezin bestaande uit 5 kinderen (met mij erbij 6) tussen de 12 en 27 jaar, 2 ouders en 3 honden (2 kleine, 1 grote). Mijn zus van 18 is met afs naar België geweest, heel leuk om al die herinnering op haar kamer te zien. Ik heb echt geluk met mijn tijdelijk gezin. Ik heb alle vrijheid die ik kan wensen, ik moet wel overal zelf zien te raken. Mijn mama is redelijk veel thuis en zit vaak beneden en met mijn 5 broers en zussen is er altijd leven in huis. (Alleen de honden zijn misschien een minpunt)

Momenteel voel ik me dus terug goed. Ik hoop dat in België ook alles ok is. Ik stuur wat zon op.

Vele kusjes, kim