weinig tijd

Hallo iedereen,

het is al een tijdje geleden dat ik een bericht heb achtergelaten.

Deze week was/is er een Belgisch meisje, Barabara in mijn huis. Zij had wat problemen met haar vorig gezin en nu hebben mijn ouders voorgesteld dat ze tijdelijk bij ons woont, tot AFS een nieuw gezin heeft gevonden. Ik verleer mijn nederlands dus niet.

Thuis is alles dus superbien en ook en mi collegio gaat alles goed. Dinsdag zijn we met de klas vrijwilligerswerk gaan doen. We hielpen op de olipiada especialas, dit is een sportcompetitie voor kinderen met mentale problemen. We begeleidden de kinderen van terrein naar terrein, speldden rugnummers op, deelden de medailles uit,... Ik heb mij echt wel geamuseerd en voelde mij voor de eerste keer toch wel nuttig. Daar ben ik ook Stefan, een andere Belg tegengekomen. Hij is als vrijgwiller leerkracht op die school voor bijzondere kinderen. Ook in mijn school, las teresas, komt er vanaf woensdag een Belgisch meisje, Eva, bij. Zij is later gearriveerd wegens ziekte.

Na het school ga ik dagelijks (maandag tot vrijdag) naar de spaanse les. Ik heb niet het gevoel dat deze lessen echt nodig zijn. Je leert er niet echt veel mee bij en we gaan echt supertraag, maar wel is het natuurlijk leuk om andere AFSsers te zien en ervaringen uit te wisselen. Vanavond ga ik met een meisje van Noorwegen en Duitsland naar een verjaardagsfeestje.

Voor de rest heb ik hier deze week voor de eerste keer alleen de bus genomen. Deze zijn verschillend als in België: wel stoelen maar geen zachte zetels, geen busknopjes maar een lange koord gespannen doorheen de bus, geen buzzypas maar elke rit apart betalen (2100 guaranies) en geen haltes maar straathoeken. Toch vind ik de bus nemen niet erg, ik voel me onafhankelijker (hoewel ik 's avonds in het donker niet de bus mag nemen).

Alles gaat dus nog steeds goed met mij!

Vele kusjes en knuffels van het belgische front (Barbara en ik) in Paraguay.